Κούρτιους, Λούντβιχ

(Ludwig Curtius, Αυγούστα 1874 – Ρώμη 1954). Γερμανός αρχαιολόγος και πανεπιστημιακός. Σπούδασε στο Μόναχο δίπλα στον Α. Φουρτβένγκλερ και αργότερα εγκαταστάθηκε για ορισμένο χρονικό διάστημα στην Ελλάδα. Διετέλεσε έκτακτος (1908) και στη συνέχεια τακτικός καθηγητής (1913) στο πανεπιστήμιο του Ερλάνγκεν, του Φράιμπουργκ και της Χαϊδελβέργης, όπου προσέλκυσε μεγάλο αριθμό σπουδαστών της αρχαιολογίας. Χρημάτισε διευθυντής του Γερμανικού Αρχαιολογικού Ινστιτούτου της Ρώμης (1928-37) και επίτιμο μέλος της Ελληνικής Αρχαιολογικής Εταιρείας (1912). Δημοσίευσε πολλά επιστημονικά συγγράμματα, και μελέτες σε ειδικά γερμανικά περιοδικά. Κυριότερες εργασίες του είναι: Ελληνικά επιτύμβια αγάλματα (1920), Αρχαία τέχνη (1923), Τοιχογραφίες της Πομπηίας (1929), Ζευς και Ερμής (1930), Η κλασική τέχνη της Ελλάδας (1938), Αρχαία Ρώμη (1944), Ερμηνεία έξι ελληνικών έργων τέχνης (1947) κ.ά.